به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، درون مثانه را پوششی از سلول های اپی تلیالی ویژه به نام یورواپی تلیوم پوشانده است که به صورت سدی خودبازسازی کننده در برابر ادرار عمل می کند.  در بیماری های مزمن مثانه، تعادل بین ترمیم بافت یورواپی تلیوم و تخصصی شدن آن بر هم می خورد.

در مطالعه ای جدید محققین دانشگاه یورک از سلول های یورتلیالی طبیعی انسانی رشد یافته در آزمایشگاه برای بررسی فرایند تشکیل سد ادراری استفاده کرده اند. سلول های بدن کد ژنتیکی یکسانی را به صورت DNA حمل می کنند اما برنامه ریزی اپی ژنتیکی بدین معنی است که مجموعه های ژنی مختلفی برای ساختن بافت های تخصصی مختلف استفاده می شوند. این که چه ژنی در چه بافتی باید فعال باشد تاحدی بوسیله پروتئین هایی به نام فاکتورهای رونویسی تعیین می شود که به DNA‌متصل می شوند و برخی ژن ها را خاموش یا روشن می کنند.

پیش از این محققین یورک نشان داده اند که سلول های یوروتلیال می توانند به صورت سلول های غیر تخصص یافته در آزمایشگاه رشد کنند و سد عملکردی را تشکیل دهند. آن ها دریافتند که برخی از ژن های مهم در فرایند کد کردن پروتئین های فاکتورهای رونویسی دخیل هستند اما تصور می کردند که همه فاکتورهای رونویسی با یکدیگر و در یک راستا عمل می کنند. در این مطالعه محققین با استفاده از روش های آزمایشگاهی برای خاموش کردن فاکتورهای رونویسی منفرد، ثابت کردند که فاکتورهای رونویسی برهمکنش می کنند تا تعیین کنند که سلول ها تخصص یابند یا این که به صورت تخصص نیافته باقی بمانند. بویژه، آن ها نشان داده اند که فاکتور رونویسی P63 در سلول های تخصص نیافته غالب تر است. با توجه به مطالب گفته شده، آن ها به بررسی فاکتورهای رونویسی پرداختند که در تشکیل سلول های یوروتلیالی نقش دارند. در حال حاضر این مطالعه در مراحل ابتدایی به دسته بندی برخی از این فاکتورها پرداخته است. محققین امیدوارند با رسیدن به قطعیت در مورد این فاکتورهای رونویسی و نقش آن ها در تخصصی شدن یورواپی تلیال، بتوانند از آن ها به عنوان هدفی در درمان بیماری های مزمن مثانه استفاده کنند.

پایان مطلب/